nl 
en 
Sinds maart 2021 is binnen de Europese Unie nieuwe wetgeving van kracht. De Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) heeft als doel meer geld richting positieve impact te krijgen. Door het eisen van meer transparantie van aanbieders van financiële producten wordt verwacht dat uiteindelijk ook andere beleggingskeuzes worden gemaakt.
De doelen die de Europese Unie met de SFDR voor ogen heeft, zijn heel positief en zorgen voor een grote focus op duurzaamheid. Het is echter wel nog de vraag in hoeverre het particuliere beleggers écht gaat helpen om eenvoudiger duurzaam te beleggen.
De SFDR dwingt financiële partijen niet alleen tot de integratie van duurzaamheid in beleggingsprocessen (en dat is een zeer indrukwekkende ontwikkeling), maar gaat het ook zorgen voor meer transparantie – en transparantie is een inherent onderdeel van duurzaamheid. Een belangrijke voorwaarde is dat deze informatie op een behapbare manier moet worden aangeboden, waardoor de particuliere belegger er ook concreet iets aan gaat hebben.
Het gevaar van information overload
Het risico van een information overload ligt op de loer, omdat aanbieders complexe informatie volgens bepaalde templates en een specifieke terminologie moeten rapporteren. In plaats van dat particuliere beleggers zelf op zoek moeten naar duurzaamheidsinformatie wordt deze informatie hen nu aangeboden in rapportages over fondsen.
Dat is een mooie stap, maar er valt dus nog veel aan te merken op de manier waarop de informatie wordt aangeboden. Beleggingsadviseurs hebben hier een grote rol in te spelen, maar de overgrote meerderheid van beleggers die zelfstandig belegt, heeft daar niets aan.
Aan de andere kant moeten we de duurzame particuliere belegger niet onderschatten. Recent VBDO onderzoek heeft laten zien dat er zeker behoefte is aan meer informatie over duurzaamheid van financiële producten en dat mensen wel degelijk bereid zijn hun huiswerk te doen, mits de informatie die beleggers krijgen werkbaar is.
Nog heel wat hobbels te nemen
Waar particuliere beleggers de meeste behoefte aan hebben is een duurzaamheidslabel. En hier ligt nog een gevaar van de SFDR op de loer. De verdeling van beleggingsfondsen in verschillende artikelen leest als een label. Artikel 6 is grijs, artikel 8 is lichtgroen en artikel 9 is donkergroen. Hoppa, daar heb je je label.
En ga dan maar eens aan particuliere beleggers uitleggen dat zij dit niet zo moeten zien, dat het ene artikel 8-fonds niet per definitie vergelijkbaar is met het andere artikel 8-fonds. Dat de interpretatieruime dermate groot is dat eigen onderzoek naar verschillende fondsen essentieel blijft. De SFDR is immers nooit bedoeld als label en ook niet zo ingericht.
Er moeten kortom nog heel wat hobbels genomen worden eer de SFDR de particuliere belegger echt goed kan gaan helpen bij het maken van duurzame keuzes. We staan aan het begin van hele grote veranderingen in duurzaam beleggen.
Het Europese pakket aan wetgeving heeft nog veel haken en ogen en er moet nog veel worden bijgestuurd. Dat gezegd hebbende, zijn we als Europa onherroepelijk een duurzamer pad ingeslagen. Dit gaat het voor de particuliere belegger op termijn makkelijker maken om duurzaam te beleggen.
Bron
Dit stuk werd eerder al gepubliceerd op Financial Investigator.
